O accidente tivo lugar nas turbulencias de Unicrom. Asor e Sennar ían lanzados cara á Tangibia. As tormentas desta zona perigosa parecían tranquilas ao saír de Komodoro pero as cousas irían cambiando conforme se achegaban a elas. Un aire frío e violento empurrou a Sennar e Asor cara á espiral incontinente de ventos enfrontados cunha forza inusitada. Asor berrou coma tola pedindo clemencia ao Gran Unicelular e o gato alado cos ollos envoltos nunha maré de bágoas clamaba: "É o fin Asor¡ Desta matámonos¡¡¡Asor estaba asustadísima e unha febre delirante abrollou pola súa fronte ...
Realmente ían ser aspirados por estas turbulencias como miserábeis partículas de pó celeste?
Non podía ser¡ Había que facer algo¡¡¡
De súpeto as turbulencias cesaron e Sennar recuperou o movemento acompasado das súas ás...
Tangibia aparecía no horizonte e os ollos da deliberante brillaban emocionados: Isix de Raisís estaría alí, onda sempre, esperándoa...A muller-mapoula amaba a este ser metade home metade lagarto e, maliá todos os inconvintes e o natural egoísta deste anfibio, el tamén a amaba...
Ás veces o amor ofrece camiños estraños, posibilidades equívocas e nos confunde... Sennar sabe estas cousas e sempre aconsella ben a Asor, a constructora de palabras, a dos ollos de améndoa a amante das palabras.
