BLOGOMERON: RAPUNZEL

Atrás van quedando os días nos que a bruxa Alina meteu a Rapunzel naquela torre circular. Naquel tempo a rapaza non coñecera varón nin outra muller que non fose ela e, claro, Alina non era o que se dí precisamente guapa.


Todos os días eran igual de aburridos e a mociña estremecía naquel fastío sempiterno e claustrofóbico de almena empotrando toda a súa sexualidade nas paredes frías dunha pedra catedralicia e insana. Para entreterse, non se lle ocurreu outra cousa que entoar melodías desinfectantes para purificar a alma da súa carceleira.Nunha desas tardes de calor sofocante EL escoitou a voz de Rapunzel e decidiu facerlle unha visitiña. Entón berrou:Rapunzel,Rapunzel, nena feiticeira bota a túa cabeleira...


Non creo que tardedes moito en imaxinar o que alí pasou... Nos contos que liamos dende nenos pouca cousa máis ala dun bico pudoroso... Pero aquí, neste blogomerón que vos ofrecemos en valdeorosa, poderedes coñecer a realidade: Rapunzel díxolle ao Príncipe" Méteme ben a lingua dentro da boca. Desexo coñecer o sabor da túa realeza"
Ante tal embestida verbal o principiño edulcorado e radiante virou nun animal erótico, bravo. "Levanta eses faldóns" exclamou. Ao pricipiño íalle o sado así que colleu un pauciño que deixara a bruxa enriba da mesa e bateu con el nas cachas da rapaza que ruxía coma unha ogresa no labirinto. Alina escoitou os berros e subiu á torre. Ao abrir a porta e ver a situación cravoulle ao principiño un coitelo e matouno. Rapunzel ficou muda ante o desastre. Entón decidiu non falar máis con Alina na súa vida.


A partir dese día a rapaza, que debía sobrevivir a extenuación do tedio cotiá, comezou a experimentar certos calores en forma de disfrute solitario, onanismo de auto-axuda para "muchachas salidas" ou como vostedes desexen chamalo.


Rapunzel, a lasciva, a mal follada, a insatisfeita, buscou no seu centro de gravidade a propia satisfacción. Esta é a verdadeira historia da muller reprimida polo útero creador da súa propia estirpe, o lado escuro da maternidade representada polo alter ego da nai de Rapunzel, a bruxa. Sen color, nin arcos da vella, mirade que historia contada de boca a orella.

OBXECTIVO KOMODORO

O comandante Ilov ascendeu rapidamente na súa nave. Dispuxo todo para entrar no hiperespacio e colleu rumbo a Galaxia de Ayonk. Sabía que debía aretxizar en Komodoro e falar coa deliberante. Tiñan asuntos que arranxar. Así o híbrido máis divertido de todos, o desterrado, retornaba ao seu punto de partida: Aretx.
Durante a longa viaxe a través das estrelas hibernou para evitar ter jaquecas. A Ilov os traxectos interestelares producíanlle migrañas. Así estivo case catro meses, durmindo. Normalmente cando un aretxita hiberna nunha travesía espacial programa o soño para que nada alterase ese estado. Ilov esqueceu iso. Levaba moito tempo metido naquel sarcófago e as súas percepcións e actuacións parecían alteradas. Así comezou o periplo mental máis insólito
para el...
O seu corpo ríxido comezou a xirar bruscamente. Abriu os ollos coma platos e botou a lingua fóra igual que un poseso. As cousas non estaban a saír ben para o comandante. Se non era quen de facer algo tan sinxelo como hibernar xa podía mentalizarse para sufrir. Ilov contemplaba saír da súa boca serpes e sapos que lle falaban. Pero o peor de todo foi cando a serpe máis grande de todas quitoulle as gafas Ramaniz... Aí as cousas cambiaron. Ilov perdeu o medo todo. Puxo o seu corpo en pe, como se fose un zombi, e botou lume pola boca queimando así os sapos e as culebras. El era Ilov O Exterminador, o gran guerreiro hibridota, o que botara fóra aos grupos antisistema de Berix. Grazas a este episodio onírico o desterrado reuperou a súa antiga forza. O proceso de maduración rematara para el. Ilov O Exterminador regresaba a Aretx.
Mentres todo isto sucedía no navúnculo do retornado, algo acontecía no navungalow de Asor. A deliberante sentíu no corazón un golpe estraño, como de martelo espetando a dor. Percibiu algo raro no ar que entraba pola xanela e un riso como de sandía estendeu o seu poder polo rosto de Asor. O Híbrido máis divertido estaba de camiño e ela estaba contenta.