

A cera das abellas
sae das orellas dos lobos
sucias e mordidas.
Hai algo nelas que se nos parece.
Viven nunha nación organizada
e non se queixan nunca.
Nós tampouco.
Cando erguen as aletas
o seu tacto semella imperceptíbel
coma se algo dentro as dilatase
e vibran coma nós
caendo
irremediabelmente
sobre
a
terra.