Querer
o que se dí querer
quíxoas a todas.
Evanescente lume
mel e burgazo
ardentía pura
mesmo luz e faro na mar fonda
coma o teito das casas das sereas.
E queréndoas
como as quixo
tensou versos nos dentes
ulindo a podre e mel...
Na parede do poema
estaba a resistencia
o manto avultado
da semente
sempre a retornar.
Abrupto
parda bestia poética
elementoinesquecíbel...
Pero talvez non quixo a ningunha
porque tocou moi dentro
mui mui fondo
onde o amor se relaxa.
Adeus
díxolles o tigre.
Ningunha contestou.
(A Ferrín,animal poético. En homenaxe)
