dimanche, août 30, 2009

CRUELDADE INFINITA





HAI ALGO EN TI QUE SE DILATA
que inflama
até abrir as entrañas.
Así abren as caixas
e as botellas.
Venus saiu dunha concha
/contaminante
encheu o mar de escuma e de beleza.

Nada hai máis cruel
que ser deusa ou esposa.

PERO HAI ALGO EN MIN
QUE NON RESPIRA.

Se cadra teño muros de seda
na cabeza
ou asubíos de cebra niquelados
e eu a tremer
a revolverme
coma unha bóla de gas.


PERO HAI ALGO EN TI.

Talvez sexa o idilio saboroso
e aquel manifesto contra a pobreza.

Cando somos pobres
amamos os cintos de ferro.
O noso murmurio vai acorde
co murmurio do leite
reberverando nas cuncas.
A política é o mellor analxésico.
Dosifica a realidade
en proporcións plastificábeis.

-Ás veces, amor,
a escuridade nunca se acaba.-

PERO AHI ALGO EN NÓS
QUE NOS ATA...

Afeitas ás corazas
ábrimonos por dentro
coma unha froita poderosísima.

E seguimos a merecer
un himno
unha espada
un templo.

-Mais os templos, amor,
bendicen a mentira
perdóannos.
E ti non debes esquecer nunca
que a condescendencia
é unha crueldade infinita.-