jeudi, octobre 25, 2012

SITIO DISTINTO ARTIGO PUBLICADO EN "LA REGIÓN" (CORRIXIDO)

SITIO DISTINTO Galicia caníbal: embutida nun bucle temporal. Devastada tamén. E burlada. Esa especie que nunca se extingue, a daqueles e daqueloutras que tecen a rede plutócrata, segue aí, á sombra do limoeiro. Son xente que vive á marxe da realidade social, porque, evidentemente, pode facelo. Hai unha importante porcentaxe de poboación que, ou ben apoia as súas políticas inxustas, por crueis coa clase traballadora, ou ben considera que son as 'menos malas'. Deixando a un lado as análises psicoxeográficas que explicarían este gusto existente en Galicia pola dereita neoliberal españolista, cuxa preocupación polo noso idioma é ínfima, parece claro que Feijoo, convenceu a unha parte importante da cidadanía galega. Na esquerda, a pesar de que, evidentemente, non imos celebrar que se perpetúe un partido cun ideario que rexeitamos, sabemos recoñecer esta 'victoria' electoral que, en gran parte, é debida ás abstencións, conste. Entón, unha vez recoñecido isto, penso que podemos seguir mirando cara adiante e alegrarnos dos resultados obtidos por AGE que conseguiu ser a segunda forza en 21 concellos. Certamente, Beiras tivo un papel ben importante neste éxito, porque, sexamos realistas, un partido político de tan recente formación, non tivo o tempo suficiente para se facer escoitar tanto como podería de ter comezado antes na escena pública. Daquela, creo que cómpre ser optimistas, pois o feito en si mesmo dá azos suficientes como para considerar unha 'futuríbel' evolución na recepción da mensaxe que esta formación política pretende transmitir. A cousa está clara, non importan os anos. Importan os quilos, de capacidade de traballo, obviamente. Da intelectual xa non dicimos nada, pois todo o mundo sabe quen é Xosé Manuel Beiras e como se desenvolve no ámbito cultural, político e social. Non é que toque o piano e poida aprezar en toda as súas dimensións os discursos máis novidosos da arte e da literatura, sexa esta galega ou non. É que esta delicada sensiblidade permite que se confíe máis aínda nel, pois, se somos minimamente honestos/as, recoñeceremos que unha das calidades máis necesarias nun representante do pobo é a empatía. Poñerse no lugar da outra, ou do outro, que ten contratos penosos ou, peor aínda, que está no paro cunha familia que manter, esixe certa delicadeza que, segundo se observa, Feijóo non posúe. Non é que a altura intelectual de Beiras lle quede lonxe, é que nin sequera pode albiscala. As cousas como son. E claro, visto dende un punto de vista humanista, como o de José Luís Sampedro (Barcelona, 1917), Stéphane Hessel (Alemaña, 1917) ou Edgar Morin (1921), faise evidente que necesitamos máis calidade humana e menos liberalismo. Daquela, máis capacidade de análise para poder resolver os problemas económicos sen castigar sempre á clase traballadora. Estes intelectuais que acabo de citar son, como se pode aprezar, xente moi nova e vibrante. Iso é o que se observa en Beiras, que non é cínico porque vibra. E nós vibramos con el. Perseveramos.

mardi, octobre 23, 2012

TEXTO DE ANDREA NUNES PARA A PRESENTACIÓN DO "ATLAS DE CHAGUÁN" EN COMPOSTELA

Parafraseando a Rosa(por Andrea Nunes Brións)e o seu Atlas de Chaguán Ocuparon practicamente todo, xurdiron de todos os recunchos, o auxilio non chegou a todas as casas, conformause así, o Atlas de Chaguán. Soubose entón qué significaba aquela idea do frio. A respiración faise densa e repetimos sempre a mesma escena; “De como os deuses nos violaron por dentro e nos rompimos todas” A violencia do cotiá, a violencia invisibel, as relación de poder, cómpre estar atentas, por se esperta.... Este é o clamor que tensa as arterias, corre, Baby, run!! Todas as que nacen en Arizona son sensuais caperucitas en manhatan; Matan, comen , foden sen xeito, engordan. Non existe o tempo en Chagúan, so 25000 dólares por cabeza, Noli me tengere significa non me toques, apuntao ben. Iso é chaguán; factoria emerxente, bens inmobels, ciruxía estética, señoritas con bolso, caballeras. Agora, deslícense vostedes, caian na tunda glaciar, coman eses porcos coas mans, sen ningún tipo de educación! Hai libros, Daddy, que contrúen un mar de soños inmenso porque saben anticiparse, son estes os libros que amo, os que nos soñan diferentes. Tes que saber qué significa meter no nariz o canón do sil de colorado... Minha querida Amerindia crocante; Que é o que fai que o Home das neves sexa o verdadeiro Home do water? Quizais nós, malísimas gorgonas, sentimos un odio persistente por todos os praceres vividos a nosa costa.... e como lobas revolvémonos na area trala aldraxe. Tal vez por iso chegou Naugachc, todas as nacidas en Naugahc desfixeron o corpo nun abrazo infinito, meteron o ruido do mundo na boca, e comérono por partes. Equitativamente. O canón do sil volveu de Colorado a terra foi finalmente arada con xeito. entendimos que a ordenación simétrica do céspede é terrorismo de estado. Aquí nós, ointenta mil indíxenas, facemos que inche o tempo, que se multiplique, Sabemos que doe vivir na intemperie. Mais xuntas, celebramos un mundo de soños e liberdade!. Obrigada e Parabéns!

dimanche, juillet 29, 2012

ATLAS DE CHAGUÁN

a histeria dos escravos non desaparecerá facilmente: chantou as raíces nas terras de chaguán co pánico agochado nunha bolsa de papel: o lugar idóneo para ocultar a nerviosa predisposición á derrota. o servo adscribiuse pois ao patrón sexual imperante e pagou debidamente polas horas gozadas a cachón. violouse a si mesmo por CORECENTOS MIL MISERÁBEIS DÓLARES. tan tranquilamente. a aniquilación ética ten o seu berce na ansia de vivir en paz no espazo chaguazoso.

jeudi, mai 10, 2012

Este sábado, 12 de maio, ás 20:00, presentamos DESOBEDIENCIA en OURENSE. Será na CAFETERRÍA AURIENSE. Contaremos con Manuel OUTEIRIÑO, Alberte MOMÁN e eu propia. Estades convidad@s!!
DESOBEDIENCIA é un conxunto de poemas sobre mecánicas viciadas. Daquela, rexeita a impostura e intenta suscitar a reflexión sobre a nosa posíbel participación na podremia. Lonxe dos cántaros baleiros ecoando á luz do día, cada un destes versos leva dentro algo sucio, algunha que outra cicatriz e a reivindicación da autocrítica que comeza por quen escribe: "Agochámonos na pelaxe dos paxaros: somos tigres que se asustan:que temen al amor y lo violentan. Écerto-Antoine. On s'aime.On se déteste." A idea que latexa é sempre esta: a desobediencia como exercicio ético, sustentado no rexeitamento da dominación simbólica patriarcal e capitalista, no regreso á vida comunitaria.

mardi, mai 08, 2012

O sábado 12 de maio, ás 20:00 presentaremos DESOBEDIENCIA en Ourense. Será na cafetería Auriense. Estarán na mesa Manuel Outeiriño, Alberte Momán e eu propia. Anímadevos!! Por certo, Valdeorosa xa está en Blogaliza!

dimanche, avril 08, 2012

COLABORACIÓN CON CARLOS SILVA

Imaxe de Carlos Silva
O meu poema:
Apodrecín con el-arrastroume polos corredores coma nun melodrama barato e cursi. Díxome cousas terríbeis que me asustaron. Me rompieron el cuerpo de niña con esas ganzúas de animal eléctrico: me pisaron el corazón con un martillo.
Reseña de Armando Requeixo, sobre o artista portugués, na súa páxina: CRITICALIA. A reseña titúlase: ARTE INCOMUNIDADA, ARTE MAIOR(se non funciona o link, podedes buscalo en google) http://armandorequeixo.blogaliza.org/2011/05/31/arte-incomunidada-arte-maior/

samedi, mars 24, 2012

Ademais da miña Dark Butterfly, de Xina Vega, teño pendente a segunda novela de Begonha Caamaño: Morgana en Esmelle.




Morgana en Esmelle
Caamaño, Begoña

Unha novela que reescribe o mito cunha ollada contemporánea

Logo do Ano Cunqueiro, Begoña Caamaño consegue propoñer unha ollada diferente sobre o mundo artúrico e a Terra de Miranda. Son os remorsos e as culpas sentimentos que nos acompañan toda a vida? Temos acaso dereito a esquecer os danos causados polas nosas decisións? Con preguntas semellantes, a chegada de Morgana racha a aparente serenidade coa que Merlín vive na fraga de Esmelle. Na novela de Begoña Caamaño, a medio irmá e amante de Artur entra na casa de Miranda en procura de respostas á súa infelicidade.

Coa súa dor e coas lembranzas de Merlín vaise tecendo o fío da memoria ata descubrir as razóns últimas da ruína de Avalon e da caída de Camelot. Morgana en Esmelle é unha reflexión en torno á responsabilidade de asumir as consecuencias non desexadas de cada un dos nosos actos. Un debate sobre a necesidade de adoptar compromisos incómodos e implicarse nos momentos históricos.

Sacrificada na loita entre dúas concepcións do mundo, Morgana interróganos sobre a lexitimidade das nosas razóns; mais, acaso a súa condición de vítima faina máis inocente?

http://www.editorialgalaxia.es/catalogo/libro.php?id_libro=0010080308.

mardi, mars 06, 2012

Le bel au bois dormant



Cadro de María Gallardo


Despois-o ruído nas trandeiras: a inxenua revolución das sabas no vento: un tout petit bruit à cet infini quotidien issu de la paresse: le monstre dort. Definitivamente lo hemos pinchado con la aguja. Pero é un estado temporal. Cómpre estar atentas-por se esperta...

A gorgona-leu Baby-entrou na morada dos deuses-tan fieros ellos-tan orgullosos. Levou con ela o martelo de Thor e a preciosa flor do Saguaru. Tamén un libro. Sobre como foi artellada a mesquindade. Disque era un tratado a propósito das bestas ocultas. Escrito con terror. Capítulo primeiro-por exemplo: como los dioses perforan a las muchachas, les abren la cabeza y las ponen a su servicio. Páxinas e páxinas que serviron para nos facer sempre devotas de algo. (…) Esteno profanou entón o templo sagrado. Les gritó que se habían convertido en los hijos de la muerte-pero ellos ni se inmutaron.”
...



(O trallazo-crepuscular ou non-é un paso cara a autarquía.
Se esta non se produce por cuestións meramente estéticas-isto é-anticipadamente e sen sentir-estaremos máis preto da liberdade. This is the question for women of world.)