O XIGANTE EGOISTA

Hai pouco alguén fixo referencia ao conto do xigante egoista para falar da liberdade.Explicáronme a necesidade dun muro de contención para ser libre...
A LIBERDADE É ISO QUE BUSCAMOS DANDO GOLPES DE TAMBOR COMO SE REALMENTE EXISTISE ...
Nesta historia de Oscar Wilde o muro que protexe o habitat do xigante do mundo exterior é o muro estéril dunha conciencia obstruída polo medo a perder cousas, un muro que corta a primaveira, que é un inverno impenetrábel. un inverno que é a nostalxia da primaveira, unha primaveira que só nace tralo muro, fóra, onde ninguén colle nada aos demáis porque non existe o temor a perder.
O MEDO, ese fantasma que se presenta nun cuarto egoista, ás escuras, ao sul do amor e da tenrura, é un monstruo negro e feo, horríbel. Deberíamos desatar o espanto e deixar o amor vivir libre no xardín.
Hai pouco, en Compostela, Galeano deu unha charla para falar un pouco das arterias de América latina e falando falando mostrounos a súa conclusión sobre esta problemática e dixo claramente que a raíz de toda evasión, fuxida e silencio é O MEDO.
TEMOS MEDO A AMAR
TEMOS MEDO A PERDER
TEMOS MEDO A DAR
TEMOS MEDO A FALAR
TEMOS MEDO A VERDADE
TEMOS MOITO MEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEDO.
E con tanto MEDO como podemos vivir? Non, así só sobrevivimos.
Para non perder creamos un muro e todo o que bate nel sae despedido, así ninguén nos causa dor pero ninguén sabe de nós e somos esquecidos do pensamento alleo.
A xustiza e a liberdade
o medo e o inverno
a tenrura e a primaveira
a mentira e o pranto
A LIBERDADE ESTÁ NA ENTREGA DAS TÚNICAS, NA XENEROSIDADE.


EU PERDÍN BATALLAS PERO SIGO DANDO PORQUE AMAR É VIVIR E XA CASE NON TEÑO MEDO, CREO QUE CASE CASE SON LIBRE.