mercredi, juin 22, 2011

O CORAZÓN CROCANTE




O CORAZÓN CROCANTE

Amplo corazón que te reservas aqueles ocos destinados á rareza-que tan incólume e vasto sitio de reclamas se edifica no teu cetro-vén-dime porque te desbordas-porque esta luz sobre nuestras cabezas que tan bien nos arrastra…

Calas. Faste grande no delirio: nese abismo espectral que parece dominalo todo. Y todo-cómpre aclaralo-es esto que vemos: a actitude criminal indispensábel alimentada polos idiotas.

Espontánea e libremente-crevado corazón crocante-emites un comunicado derivado de ese estado que llamamos comúnmente tristeza- e dis-con gran pesar-que lamentas o terror de sermos tan felices. De construírmonos por imitación.

As flores de cristal viven nos invernadoiros e invocan ao seu amo-ese dios de vidrio y diamantes-de violencia de papel e carne fresca. As flores-corazón-fanse felices.

Entón-aquela víscera expansiva e muscular que desbordándose nos emocionaba-xa non quere salvarnos: caed-repite-caed y desmoronaos como piedras. E caemos-pero non importa.


(Esta es la cuestión palpitante en el corazón de los idiotas: non parecer nunca vítimas do infortunio-que tal deshonra nos los alcance.)