samedi, décembre 30, 2006

MARCHAR


Aquel domingo de finais de novembro Asor perdeu as bágoas todas, arrastrou o medo e a perda pola xanela e, sen darse conta, caéronlle enriba todas as estacións. Comprendeu que dicir dacordo encadea a dor á pata da mesa e que mastigar o alento alleo fai medrar as fendas. Ela querería ter sido capaz de mirar de frente ao XIGANTE e dicir que cometía un erro pero non foi capaz máis que de agochar a cara coas mans e encher a tristura de crisantemos. Entregou o derradeiro beixo e simplemente o deixou marchar. Pechou a porta e as palabras do frío metéronselle polo nariz, case non podía respirar. Amaba ao XIGANTE inchada de desexo pero coseu a miseria ao ventre e puxo a mágoa en pe e agora non da quitado de enriba as sabas daquel desastre. Ás veces fai como a muller da que falaba Galeano e decide abrir unha caixa para que saia todo fóra, pero só saen palabras. O medo e o amor fican no interior como esperando... E
xamais sucede nada e o fastío enche todo, e Asor xa non pode chorar. O XIGANTE colleu as bolsas, levou todo o infinito para o seu castelo de muros impenetrábeis. Son tan grandes eses muros que Asor non ten forzas para chamar... XIGANTE, XIGANTE¡¡¡ lle gustaría berrar, pero foi tan seco o ruído da fuxida que non lle saen as palabras e non é quen de encher de lume toda esa fortaleza. Amoume? Pregúntase ás veces, e unha voz lle canta dende o fondo da caixa: Aínda amor¡

AMAR




O 2007 vai empezar e todos nos entregamos aos bos desexos. Imaxinamos verquer nunha copa de cava ou do que sexa, todo o potencial de felicidade que poidamos. Parece incríbel a inxenuidade coa que nos deixamos vencer pola publicidade e o comercio dos mercenarios do Nadal... O 2007 será un ano coma os precedentes, para algunhas persoas mellor e para outras peor. A min gustaríame mellorar algunhas cousas e penso que así será. Seguro que sí. Outras cousas preferiría que non cambiasen porque como están véxoas ben. Que se pode facer? Disfrutar da festa como cada un queira e poñer un anaco de esperanza no futuro e soñar un pouco, sen pasarse, que logo ven o pranto e o rillar de dentes...


Desexo de liberación, de paz, de amizade de A-M-O-R.


Eu deséxovos moito A-M-O-R porque amor inclúe todo. Que sí, que somos amor e precisamos do amor para todo.


Amor para vivir en paz.


Amor para entregar as armas.


Amor para dar o que ferve dentro.


Amor para entretener.


Amor para fermentar.


Amor para aclarar.


Amor para comer a gusto.


Amor para esperar.


Amor para soñar.


Amor para amar.


Amar é o meu talento, díxome alguén a quen tanto amei... E foise co vento do Nadal para vivir libre, e eu non fixen nada para impedirllo. Por primeira vez entendín que amar é tamén deixar marchar.

jeudi, décembre 28, 2006

PARA NATYARA

Quero envíar os meus mellores desexos para unha persoa que entrou no meu blog e a quen non lle dou contestadoporque ás veces líome con isto da tecnoloxía...
Querida Natyara( creo que é así como te presentas no teu blog que por certo encántame):
Espero que o nadal pase rápido e poidas disfrutar da normalidade do día a día. Eu xa empezo a estar farta deste nadal de compromiso, de bos desexos impostados e da tanta ñoñería...
Ás veces a sociedade fai unha presión tan grande sobre como temos que vivir ou, aínda peor, sobre como temos que sentir que ímos rematar tolos¡¡¡¡¡¡¡
Eu tampouco fago todo o que se esperaría de min neste pequeno mundo burgués pero xa non me sinto culpábel porque os artífices deste constructo son tan humanos coma ti e coma min, polo tanto falibles. Unha aperta moi forte Natyara.

AS DISTINTAS CARAS DA MENTIRA



As caras da infamia, da falsedade, da insinceridade, da burla negra, do baleiro máis insano, da ambigüidade, do desamor, do cinismo, da ruptura interna da idiosincrasia, da inexistencia, do pesimismo, do pánico, do abandono...
Estas son algunhas das caras deste vicio enorme que tanto nos separa dos amigos e do amor porque ambas emocións precisan da autenticidade para existir. Todos os que minten son feos por dentro e por fóra. Lede "LA VERDAD SOSPECHOSA" de Juan Ruiz de Alarcón, resulta interesante.(En la boca mentirosa es la verdad sospechosa)


O crecemento do nariz é a maneira de facer trascender ao exterior a fealdade da miseria que vive na alma de todos os que disfrazan a súa vida doutra totalmente diferente.



A MENTIRA

A mentira é un modo de agochar todo aquelo do que non nos sentimos orgullosos, ou ben para maquillar a inseguridade e protexernos do dano que nos puideran facer os que nos rodean. De todas formas, aínda que teña unha explicación esto de mentir, a explicación non debe confundirse coa xustificación. Eu intento ser sempre real porque creo que a verdade fainos libres e a liberdade é un tópico ao que sempre debemos tender. Vivir encarcelado por unha chea de falacias é tan incómodo...
Eu coñecín a algúns mentirosos ao longo da miña vida e, sinceiramente, mesmo se nalgún tempo lles desexei o máis profundo averno incitada pola raiva, agora danme mágoa porque todos e cada un deles foron caendo polo precipicio que configuraron axudados por toda ese rede de andrómenas que ofreceron como pago á autenticidade que lles din. Eu, coma todos, teño defectos, pero de mentir... N-A-D-A. Procuro buscar sempre a verdade. Síntome mellor.É unha cuestión de egoísmo.

dimanche, décembre 24, 2006

A ÁRBORE DO MEU AMIGO

Gonzalo puxo unha árbore na súa casa para iluminar coas luces esa casa na que vive dende hai un ano. Para decoralo, pediunos aos seus amigos que mercasemos dous adornos cada un. A min pareceume unha idea xenial pero como son despistada fun das últimas e darlle os meus adornos; un papá Noel sentado cunha cesta e unha caixiña vermella a carón da árbore. Dende onte o salón brilla, e o silencio case desaparece... Maldito nadal que fai sentir mal a todos os que están sós, lonxe da familia ou dos amigos, ou ben aos que perderon algún familiar e non poden celebrar o nadal todos xuntos. Quero adicar este post a todos eles para que as carencias non lles rouben a esperanza de sentir ledicia...
Ás veces parece que hai cousas que xamáis suceden como atopar un traballo, ter un fillo, curar dalgunha enfermidade, atopar o amor, porén, como dicía a miña avoa, todo chega. Só hai que ter PACIENCIA.
Comede moito e bebede moito esta noite¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡
Eu xa estou na casa, coa familia e estou contenta.