mardi, mars 06, 2012

Le bel au bois dormant



Cadro de María Gallardo


Despois-o ruído nas trandeiras: a inxenua revolución das sabas no vento: un tout petit bruit à cet infini quotidien issu de la paresse: le monstre dort. Definitivamente lo hemos pinchado con la aguja. Pero é un estado temporal. Cómpre estar atentas-por se esperta...

A gorgona-leu Baby-entrou na morada dos deuses-tan fieros ellos-tan orgullosos. Levou con ela o martelo de Thor e a preciosa flor do Saguaru. Tamén un libro. Sobre como foi artellada a mesquindade. Disque era un tratado a propósito das bestas ocultas. Escrito con terror. Capítulo primeiro-por exemplo: como los dioses perforan a las muchachas, les abren la cabeza y las ponen a su servicio. Páxinas e páxinas que serviron para nos facer sempre devotas de algo. (…) Esteno profanou entón o templo sagrado. Les gritó que se habían convertido en los hijos de la muerte-pero ellos ni se inmutaron.”
...



(O trallazo-crepuscular ou non-é un paso cara a autarquía.
Se esta non se produce por cuestións meramente estéticas-isto é-anticipadamente e sen sentir-estaremos máis preto da liberdade. This is the question for women of world.)