jeudi, janvier 13, 2011

ARTIGO PUBLICADO EN LA REGIÓN



ARTIFICIO GAIÁS

Non concibo nada fóra da política. Nós, por exemplo, como parte dunha 'polis' somos animais políticos. Calquera pretensión de evasión é inútil, covarde e hipócrita. Todo o que sucede, ou non sucede, dentro da nosa 'polis', por persoal que o consideremos, ten carácter político, pois todo está relacionado. Daquela, o feito de opinar ou non opinar, aínda que pareza en principio a cuestión que pode determinar se somos ou non persoas politizadas, serve para amosar dúas actitudes posíbeis ante a realidade circundante: unha frontal e outra, tristemente esquiva.

Ambas son políticas. Así é que, sabendo que non podemos evitar isto en ningún contexto, mesmo na intimidade, mellor será definirse, dar a cara e abandonar eses espazos tibios de intersección por mor de agradarmos a todos/as. Non é posíbel tal cousa. Eis a intención, política por suposto, que me induce a manifestar certo descontento ante ese edificio inmenso que pretende ser acubillo da cultura. Acubillo un non-lugar que é todo menos cálido?
Sinceramente, este espazo, marcadamente político, non nos autoenganemos, resulta frío, distante. Aparente metonimia das manifestacións artísticas, políticas todas elas, sobre todo as de evasión, o edificio leva implícito un afán de separación. Quérese que o feito cultural sexa a-político, o cal resulta, obviamente, imposíbel, pois nada o é. Toda expresión artística prodúcese no medio dun fervedoiro social e nel adoita desenvolverse. Esta é a tendencia natural da arte e da literatura. A razón de tal querencia pola contorna é moi sinxela: a cultura constitúe a esfera do coñecemento que recolle o imaxinario colectivo. Non podemos pretender que exista aparte, nin literal nin metafóricamente.

Este xeito estraño de encapsular a estética do vivido no Monte Gaiás, proba unha vez máis que vivimos na sociedade do espectáculo: a realidade é unha representación, política, xa saben, da mentira: realidade invertida. Eu non me preocuparía por non estar aí 'representada'. Ante xenios como Dalí, o Avida Dollars, ou Van Gogh, quédome co último, pois coma el creo que o comercio da arte é unha farsa.

Aucun commentaire: